Ana Pinter
POZORIŠNI REDITELJ … Ana Pinter (Popović, 1987) je pozorišni reditelj i pedagog iz Beograda.
Ana je od malena rasla sa bratom kod babe u Mladenovcu u porodičnoj kući pored parkića ispod Socijalnog, zajedno sa sestrama od ujaka i ujne Dragana i Eve Milanović. U tinejdžerskom dobu družili su se sa svojim vršnjacima iz Scene. Majka Dragana Milanović i otac Zoran Popović (direktor DMB) radili su u Beogradu pa su decu školovali u Beogradu.
Nakon završenih osnovnih studija komparativne književnosti i teorije književnosti (Filološki fakultet u Beogradu) i pozorišne i radio režije (Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu), Ana odlazi na istraživački boravak (2013-14) u centralnu Javu kao stipendista vlade Republike Indonezije gde proučava tradicionalne i savremene javanske i balinežanske pozorišne i plesne prakse. Ovo iskustvo je predodredilo dalji lični i profesionalni razvoj, a rezultati istraživanja su zaokruženi u master tezi o javanskom lutkarskom pozorištu senki, odbranjenoj 2015. godine u Ambasadi Republike Indonezije u Beogradu. Iste godine, Ana osniva umetničku grupu Tri groša, sa pozorišnom rediteljkom Marijom Barna Lipkovski, i od tada grupa producira preko 20 pozorišnih formi, višestruko nagrađenih i izvođenih u zemlji i inostranstvu. Produkcija „Niko i Ništa“ nastala u saradnji sa Puls teatrom iz Lazarevca, u režiji Ane Pinter (kao Ana Popović), otvara Drugu scenu Sterijinog pozorja 2020. godine. Grupa „Tri groša“ sarađuje sa velikim brojem profesionalaca, organizacija i institucija zalažući se za slobodnu i solidarnu nezavisnu umetničku scenu.
U svom pozorišnom stvaralaštvu, Ana kombinuje elemente savremenog cirkusa, savremenog plesa, fizičkog teatra, muzičkog teatra, lutkarstva, a u godini pandemije oprobava se i u takozvanim hibridnim formama, koristeći nove medije i digitalne tehnologije (pervazivno iskustvo AIVI, u saradnji sa Centrom za promociju nauke u Beogradu, nacionalna selekcija na festivalu Ars Electronica, kao i projekat Hidden destination u saradnji sa Botaničkom baštom Alexandru Borza u Kluž-Napoka (Rumunija), Stanicom – servisom za savremeni ples (Beograd, Srbija) i Fundatia L’Abri (Ženeva, Švajcarska)). Zahvaljujući učešću u ovim projektima, Ana se profiliše kao autor koji ukršta naučne i umetničke perspektive, popularizujući nauku u svom umetničkom radu.
Sa grupom antropologa i audio-vizuelnih umetnika, Ana osniva Centar za vizuelnu antropologiju 2018. godine sa idejom da dokumenti mogu biti umetnost, kao i da umetnička dela mogu biti dokument. Centar je usmeren na primenu umetničkih metodologija u naučnom istraživanju, kao i na primenu naučnih metodologija u umetničkom delovanju. Centar za vizuelnu antropologiju, u saradnji sa kolektivom Vizantrop i Centrom za etnomuzikološke delatnosti, osniva Društveni centar Krov u Beogradu 2020. godine, kao mesto susreta umetnika, naučnika i publike.
Od 2016. godine Ana razvija i vodi program za razvoj dečje publike „Mali pozorišni eksperti“, a od 2019. godine, sa podrškom Narodnog pozorišta u Beogradu, pokreće isti program za razvoj mlade publike „Mladi pozorišni eksperti“. Ana je član upravnog odbora Centra za dramu u edukaciji i umetnosti – CEDEUM. Zahvaljujući radu sa dečjom i mladom publikom, usmerava se na negovanje pozorišnih formi za sve generacije.
Trenutno se nalazi na doktorskim transdisciplinarnim studijama savremene umetnosti i medija Fakulteta za medije i komunikacije u Beogradu.
TRI GROŠA je pozorišna grupa iz Beograda koja zvanično postoji od 2015. godine, ali aktivno deluje na nezavisnoj sceni i pre formalnog osnivanja. Do sada je u njihovoj produkciji realizovano čak trinaest predstava, od kojih su neke višestruko nagrađivane. Prva zajednička režija Marije Lipkovski i Ane Popović, još tokom njihovih studija na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, bila je predstava ČEKAJUĆI GODOA, po tekstu Samjuela Beketa. Nastala je kao studentski projekat za potrebe festivala FIST 2011. godine. Godinu dana kasnije, predstava je gostovala na ITs festivalu međunarodnog studentskog teatra u Amsterdamu gde je bila nominovana za najbolju gostujuću predstavu. Sam naziv Tri groša, iako preuzet iz naslova Brehtove drame, upućuje pre svega na organizacione i distributivne mogućnosti. Ideja osnivačica je da stvore pozorište koje je komunikativno i dostupno svim društvenim grupama.
Sudbine predstava grupe Tri groša, najbolje svedoče o borbi ove grupe sa okolnostima u kojima se nalazi nezavisna pozorišna produkcija, ali i o kvalitetu samih predstava. Svaki komad ima svoj novi, nepredvidiv i neizvestan put.
Gore pomenuta predstava Čekajući Godoa, je zahvaljujući inicijativi samih glumaca koji su u ovu predstavu verovali, 2015. godine dospela na repertoar Ateljea 212.
EMIGRANTI su, osim gostovanja po Srbiji, svoj redovni život živeli na sceni Akademskog pozorišta Branko Krsmanović, ali se ispostavilo da je ta predstava ipak predodređena za migraciju, a ne skućavanje. Predstava je učestvovala na festivalima u Berlinu, Pragu, MIXER Festivalu u Beogradu, Sankt Peterburgu (gde je osvojila Nagradu za najbolju režiju), i INFANT festivalu u Novom Sadu.
Predstava EDIT, po tekstu Sare Radojković, u režiji Ane Popović i izvođenju Milene Živanović, omaž je Edit Pjaf. Nastala je 2015. godine povodom obeležavanja sto godina od njenog rođenja. Predstava je izvedena u Kulturnom centru Srbije u Parizu, u podršci Ministarstva za kulturu i informisanje Republike Srbije, 2016. godine. Osvojila je brojne nagrade:
NOT THE RIGHT LEG (premijerno izvedena 2018. godine), autorski je projekat Danke Sekulović i Ane Popović, u koprodukciji Tri groša i Cirkusfere iz Beograda. Predstava istražuje ograničenja izvođačkog tela i koristi različite scenske alate i izraze. Predstava je podržana od strane Ministarstva za kulturu i informisanje Republike Srbije, Francuskog instituta iz Beograda i Pariza, takođe osvaja brojne nagrade. Izvođena je na Kamernoj sceni Doma kulture Studentski grad.
Predstava TEŠKAŠ , u režiji Ane Popović, nastala je po motivima istoimenog romana Nikole Apostolovića. Predstava je studija negativnog junaka koja koristi animaciju predmeta kao scenski izraz. Predstava se redovno izvodi na sceni Akademskog pozorišta Branko Krsmanović.
SUĐAJE su vodvilj po tekstu i u režiji Luke Kurjačkog. Predstava je premijerno izvedena 2019. godine. Publika je imala priliku da predstavu gleda u UK Parobrod i u MKC-u Kombinat.
NIKO I NIŠTA, je autorski cirkusko-plesno-dramski antispektakl inspirisan Orvelom, Badjuom i Beketom u koprodukciji Tri groša i Puls Teatra iz Lazarevca. Predstava je podržana od strane Ministarstva za kulturu i informisanje Republike Srbije. Selektovana je za Drugu scenu Sterijinog pozorja 2020.
Osim navedenih predstava koje su igrajuće, u produkciji Tri groša nastale su i predstave:
KREVET ZA TROJE, po tekstu Milorada Pavića, 2019. godine.
NIGDE NIKOG NEMAM, po tekstu Edvarda Bonda, 2018. godine
FEDRA po tekstu Žan Rasina, 2018. godine
Grupa Tri groša je 2018. godine postala članica organizacije ASITEŽ Srbija, u koju je grupa primljena sa programom Mali pozorišni eksperti koji je realizovan u saradnji sa Narodnim pozorištem u Beogradu. Reč je o programu za edukaciju i razvoj najmlađe, osnovnoškolske, pozorišne publike. Trenutno rade na programu Mladi pozorišni eksperti koji podrazumeva niz kritičko-edukativnih i kreativnih radionica specijalno osmišljenih za tinejdžere.
.
Produkcije u režiji Ane Pinter:
– „Cveće male Ide“ Hansa Kristijana Andersena, muzička predstava za decu, sa podrškom Sokoj i Kulturnog centra Beograda (2021)
– Proširena izvođačka predavanja „Samo jedan“ i „Superkondenzatori – potencijal za promene“ sa podrškom Laboratorije za interaktivne umetnosti Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu i Creative Europe (2021)
Produkcije u režiji Ane Pinter kao Ana Popović:
– „Konferencija odsutnih“, produkcija Rimini Protokola, sa podrškom Bitef festivala, kao lokalni asistent reditelja (2021)
– „Hidden destination“, u saradnji sa Roksandrom Hule, sa podrškom Botaničke bašte Alexandru Borza (Cluj-Napoca), Stanica – servis za savremeni ples (Beograd, Srbije), Fundatio L’Abri (Ženeva, Švajcarska) (2020)
– „AIVI“, sa podrškom Centra za promociju nauke, kao nacionalna selekcija na festivalu novih medija Ars Electronica (Linc, Austrija) (2020)
– „Niko i Ništa“, koprodukcija Tri groša i Puls teatra iz Lazarevca sa podrškom Ministarstva kulture i informisanja (2019)
– „Krevet za troje“ Milorada Pavića (ko-režija sa Marijom Barna Lipkovski), produkcija Tri groša
– „Beograd na daljinski“ u produkciji Rimini Protokola, sa podrškom Bitef festivala iz Beograda, kao lokalni asistent reditelja (2019)
– „Teškaš“, koprodukcija Tri groša i Akademskog pozorišta Branko Krsmanović, Beograd (2019)
– „Božićna priča“, po romanu Čarlsa Dikensa u dramatizaciji i adaptacije Luke Kurjačkog, (ko-režija sa Marijom Barna Lipkovski), u produkciji Tri groša (2019)
– „Not the Right Leg“, autorski projekat Danke Sekulović i Ane Pinter (kao Popović), u koprodukciji Cirkusfere, Tri groša i Otvorenog pozorišta Doma kulture Studentski grad, sa podrškom Ministarstva kulture i informisanja, Institut française i Cité internationale des arts, Pariz, Francuska (2018)
– „Nigde nikog nemam“ Edvarda Bonda (ko-režija sa Marijom Barna Lipkovski) u produkciji Tri groša sa podrškom Ministarstva za kulturu i informisanje i Sekretarijata za kulturu grada Beograda (2018)
– „Fedra“ Žana Rasina u koprodukciji Tri groša i Kulturnog centra Reks iz Beograda (2017)
– „Upakovane“ autorski projekat grupe cirkuskih artistkinja u produkciji Cirkusfera, sa podrškom Ministarstva kulture i informisanja i Sekretarijata za kulturu grada Beograda (2016)
– „EDIT“ Sare Radojković, produkcija Tri groša (2015)
– „Čekajući Godoa“ Samjuela Beketa (ko-režija sa Marijom Barna Lipkovski), sa podrškom Fakulteta dramskih umetnosti i Ateljea 212
